Ενσωμάτωση τεχνολογίας και θεωρίες μάθησης

Δραστηριότητα 3Γ- Ενσωμάτωση τεχνολογίας-Θεωρίες μάθησης

 John B. Watson 

Ο John Broadus Watson(1878-1958) γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου στο Γκρινβιλ της Νότιας Καρολίνας. Η θρησκεία ήταν σημαντική στα πρώτα χρόνια της ζωής του. Η μητέρα του Watson ήταν πολύ θρησκευόμενη. Η Emma όπως την έλεγαν ονόμασε τον μικρότερο γιο της John Broadus Watson από το όνομα του John Albert Broadus ο οποίος ήταν ένας από τους ιδρυτές της θεολογικής σχολής βαπτιστών του νότου που βρίσκονταν στο Γκρινβιλ λίγους μήνες πριν από την γέννηση του John τον Ιανουάριο του 1878. Ο John είχε ορκιστεί στην μητέρα του ότι θα γινόταν πάστορας επειδη ήταν ‘’τεταγμένος’’. Αν και η μητέρα του Watson ήταν θρησκευόμενη ο πατέρας του από την άλλη δεν ήταν καθόλου. Έπινε συνεχώς, έβριζε και σε κάποια φάση έφυγε από το σπίτι και άφησε τον Watson μόνο με την μητέρα του σε ηλικία 13 ετών. Ο Watson είχε στενές σχέσεις με τον πατέρα του και μετά την φυγή του ο Watson συνελήφθηκε 2 φορές μια για συμπλοκή και μια άλλη γιατί άρχισε να πυροβόλα στην μέση του Γκρινβιλ. Επίσης ο John Watson είχε μια ιδιαίτερη φοβία στο σκοτάδι την οποία του την δημιούργησε η νταντά του λέγοντας του ότι αν περπατά μόνος στο σκοτάδι θα τον απαγάγει ο σατανάς και θα τον πάρει στην κόλαση. Προσπάθησε αρκετές φορές να χρησιμοποιήσει συμπεριφοριστικές αρχές για την δική του θεραπεία αλλά απότυχαν όλες με αποτέλεσμα ως ενήλικος να είχε πολλές φορές κατάθλιψη αλλά και να κοιμάται με το φως του δωματίου ανοιχτό.

Τρόποι συμπεριφοράς και πως μελετούνται:

Για τον Watson υπήρχαν τέσσερις τύποι συμπεριφοράς: O πρώτος τύπος ήταν η «έκδηλη μαθημένη συμπεριφορά» όπως η ομιλία η «άδηλη μαθημένη συμπεριφορά» όπως ο αυξημένος καρδιακός ρυθμός που προκαλείτε από κάτι που μπορεί να φοβόμαστε η «έκδηλη μη μαθημένη συμπεριφορά» όπως το φτέρνισμα και η «άδηλη μη μαθημένη συμπεριφορά» όπως οι εκκρίσεις του αδένα. Συμφώνα με τον Watson ότι κάνει ο άνθρωπος συμπεριλαμβανομένης και της σκέψης μπαίνει σε μια κατηγορία από αυτές. Επίσης για την μελέτη της συμπεριφοράς πρότεινε τέσσερις μεθόδους: Την παρατήρηση, φυσιοκρατική η ελεγχόμενη, την μέθοδο του εξαρτημένου αντανακλαστικού την δοκιμασία και τις λεκτικές αναφορές. Ο Watson δεν χρησιμοποιούσε την λεκτική συμπεριφορά ως μέσο μελέτης συνείδησης.

Γλώσσα και σκέψη:

Η αμφιλεγόμενη πλευρά της θεωρίας του Watson ήταν η γλώσσα και η σκέψη. Υποβίβασε την γλώσσα και την σκέψη σε κάποια μορφή συμπεριφοράς και τίποτα περισσότερο. Για τον Watson η ομιλία δεν παρουσίαζε ιδιαίτερο πρόβλημα ήταν απλώς ένας τύπος έκδηλης συμπεριφοράς. Για το πρόβλημα της σκέψης υποστήριξε ότι η σκέψη είναι υποδουλωμένος η υποφωνητικος λόγος. Η ομιλία παράγεται από σημαντικές κινήσεις της γλώσσας και του λάρυγγα και ο Watson υπέθεσε ότι πολύ μικρές κινήσεις της γλώσσας και του λάρυγγα συνοδεύουν την σκέψη.

Συναισθήματα:

Ο Watson πίστευε ότι με την κατασκευή και τα βασικά αντανακλαστικά, τα συναισθήματα του φόβου, της οργής και της αγάπης είναι κληρονομικά. Επιπλέων όλα τα συναισθήματα που έχουν οι ενήλικες προέρχονται από τον φόβο την οργή και την αγάπη. Είπε ότι κάθε βασικό μας συναίσθημα εχει ένα χαρακτηριστικό πρότυπο και ένα πρότυπο έκδηλων αντιδράσεων που συνδέονται μαζί του Π.χ με τον φόβο υπάρχει η συγκράτηση της αναπνοής με την οργή υπάρχει η ακαμψία του σώματος και με την αγάπη τα χαμόγελα. Για τον Watson οι τρεις σημαντικές πλευρές των συναισθημάτων είναι τα ερεθίσματα που προκαλούν εσωτερικές και εξωτερικές αντιδράσεις, τα αισθήματα και οι αισθήσεις δεν είναι σημαντικά.

Η θεωρία του συμπεριφορισμού:

Ο μπιχεβιορισμος ασχολείται περισσότερο με την παρατήρηση της εξωτερικής συμπεριφοράς ανθρώπων και ζωών και όχι στις νοητικές διεργασίες. Η μελέτη της συνείδησης θεωρείται από τους υποστηρικτές της θεωρίας ως μη αντικειμενική, αντίθετα η μελέτη της συμπεριφοράς είναι αυτή που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Οι ανθρώπινες αντιδράσεις εξαρτώνται από το τι έχει μάθει ο άνθρωπος και από το περιβάλλον του ‘’Το τι είμαστε εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από αυτά που έχουμε μάθει’’ είπε ο Watson.

Μάθηση:

Για τον Watson αυτό που είναι σημαντικό σε σχέση με την εξαρτημένη μάθηση είναι ότι κάνει κάποια γεγονότα να συνδέονται χρονικά. Η έννοια της ενίσχυσης είναι περιττή και δεν την χρησιμοποιούμε. Δεν βασίστηκε στον νόμο του αποτελέσματος, ο Watson εξηγούσε την μάθηση μέσω κάποιων παλαιών αρχών της συνάφειας και της συχνότητας. Με αλλά λόγια η εξήγηση της μάθησης κατά αυτόν έμοιαζε περισσότερο με αυτές του Pavlov και του Bechtere παρά με αυτήν του Thorndike.

Το πείραμα με τον μικρό Albert:

Το πείραμα έγινε στο πανεπιστήμιο John Hopkins. O Watson πήρε ένα βρέφος το ονόμασε Albert και ήθελε να αποδείξει ότι δεν γεννιόμαστε με τις φοβίες και ότι δημιουργούνται από το περιβάλλον μας,  και με τον καιρό αυτές οι φοβίες μπορούν να ελεγθούν. Ο Watson έβαλε τον μικρό Albert σε ένα δωμάτιο μαζί με ένα ποντίκι και είδε ότι το παΐδι δεν φοβόταν το ποντίκι αντιθέτως έπαιζε μαζί του όπως είχε προβλέψει ο Watson αρχικά. Στην συνεχεία όποτε το παιδί άγγιζε τον ποντικό ο Watson έκανε ένα δυνατό ήχο με αποτέλεσμα το παιδί να αρχίσει να κλαίει. Το αποτέλεσμα ήταν μετά ο μικρός Albert να μην θέλει να βλέπει το ποντίκι και έκλαιγε όποτε το έβλεπε και αυτό αλλά και ότι έμοιαζε με το λευκό ποντίκι. Υπήρξαν πολλές αντιδράσεις πιο μετά για τον λόγο του ότι ο Watson δεν ασχολήθηκε αργότερα με τον Albert για να του ξεπεράσει τον φόβο που ο ίδιος του δημιούργησε.